Tour du Mont de Grange

Tour du Mont de Grange, via Plan de Feux, Montagne de Pertuis en Refuge de Trébentaz

Inmiddels ben ik nu al ruim 2,5 maand in Vallée d'Abondance en kijk ik menigmaal per dag tegen deze berg - de Mont de Grange - aan. Doch had ik hem tot op vandaag nog niet beklommen. Samen met de Cornettes de Bise is het de hoogste berg uit de vallei, beiden zijn namelijk exact 2432m hoog. Het was dus niet de minste wandeling maar ik had de hele dag vrij en het weer zat mee, en bovenal had ik er zin in!

Parkeren
Ik begon de wandeling vanuit huis, naast Hotel Esprit Montagne. Vanaf hier loop je het lager gelegen beekje La Dranse d'Abondance af richting Plan de Feux. Kom je met de auto? Dan kun je ook de auto bij Plan de Feux parkeren.

Omhoog naar Mont de Perthuis en Mont de Grange

Eerlijk is eerlijk, het begin van de wandeling is niet de meest inspirerende. De eerste aantal kilometers loop je namelijk over een breed 4x4 grindpad. Het omliggende bos biedt wel heerlijke verkoeling op een warme dag. Beneden zijn de alpenweiden gevuld met bloemen en insecten en de lucht dient als speelveld voor roofvogels als de wouw, wespendief en de buizerd. Onderweg vind je informatieve bordjes over de chamois (gems). Vermoedelijk zijn deze - dankzij hun speelse aard -bedoeld voor kinderen. Het doet me echt goed dat ik onderweg in dit natuurgebied geregeld schoolreisjes tegenkom. Je blijft de bordjes volgen met de groen/gele pijlen. Vlak voordat je bij Chalets de Perthuis arriveert neem je een pad naar rechts het naaldbos in. Deze staat aangegeven met een bordje, volg hierbij 'Montagne de Perthuis'. 

Vanaf hier worden de uitzichten telkens een beetje mooier en ik vind het leuk om te merken hoe mijn beeld van de vallei en de omliggende bergen steeds completer wordt doordat ik het van verschillende kanten zie. Op een gegeven moment nader je een wat technischer stukje, waarbij je een puinhelling oversteekt. Nadat ik deze een minuut achter me had gelaten hoorde ik plots een hard gesuis. Mijn instinct dwong me naar de lucht te kijken, waar uiteraard niets gebeurde. Ik keek achterom en zag dat de puinhelling verschoof. En niet zo'n beetje ook, het hield wel voor minstens 40 seconde aan en versterkte op het begin ook meer en meer. De bergen zijn altijd in beweging, zo blijkt. Ondanks dat het pad vrij duidelijk is, wordt deze toch extra aangeduid met een rode stip. Deze blijf je dan ook volgen tot het eerste kruis plots in zicht komt. Ik zeg bewust 'eerste', dit is namelijk niet het kruis van de Mont de Grange maar van Montagne de Perthuis. 

Het laatste stuk van de top van de Perthuis naar de top van de Mont de Grange vond ik erg leuk, je ziet namelijk continu het kruis, waardoor het echt een mentaal spelletje wordt. Eenmaal op de top werd ik overrompeld door de hoeveelheid mensen. Fair enough... zondag, vakantie, lekker wandel-weer en lunchtijd. Het uitzicht was echt prachtig! Inmiddels begin ik ook een patroon te zien in dat mijn broodje altijd het lekkerste smaakt op hoogte ;).

Omlaag naar Refuge de Trébentaz en terug naar het dal

Vanaf de Mont de Grange kun je de Refuge zien liggen en lijkt het bijna alsof je er zo naartoe kunt wandelen. Echter is niets minder waar, aangezien je eerst een heel stuk naar de andere kant moet afdalen, om vervolgens weer 200 à 300m te stijgen richting Point des Mattes. Zolang je de bordjes richting Refuge de Trébentaz blijft volgen spreekt het pad erg voor zich. Deze weg kenmerkt zich door een open, steenachtige omgeving. Op velen stukken is dit pad erg goed te be-rennen, dat vond ik natuurlijk top! Op een gegeven moment zag ik hoe het pad zich vervolgde, al zigzaggend en vrij vlak omhoog. Dit alles, om niet steiler omhoog te hoeven klimmen. Maar tot op heden heb ik nog niet geleerd van mijn eigenwijze 'dit-kan-sneller' mentaliteit en ging ik dwars door het weiland omhoog. Of het daadwerkelijk sneller was, betwijfel ik maar het was wel weer een leuk mini-avontuur. Vanaf Point des Mattes is het nog maar kort naar de Refuge. Wanneer je hier net van de bergrug afdaalt, is er op het begin een heel steil stukje en kort daarna steek je een kleine puinlawine over. Niet écht levensgevaarlijk, maar wel even goed opletten.

Eenmaal bij de Refuge was het super druk! Veel families waren zojuist aangekomen om er ook te overnachten. Ik dronk een sirop pêche en een thé vert en ging weer hobbelend terug het dal in richting Cascade sur Bayard en Pont du Moulin (welke ook aangegeven staan). Vanaf Trébentaz kun je erg goed trailrunnend terug! Onderweg sprak ik nog met vriendelijke man die al zijn hele leven in Chapelle d'Abondance woont en mij gerust stelde dat het hem alles meeviel hoe erg het dorp was veranderd over de jaren. We zeiden tegen elkaar dat we elkaar nog eens hoopten tegen te komen op een van de wandelpaden hier... à bientôt!